Πρώτο βιβλίο για το 2021. Πριν από λίγο έβαλα τον στόχο μου στο Goodreads: 100 βιβλία. Το 2020 δεν κατάφερα να τον πετύχω, αλλά δεν νιώθω άσχημα για αυτό. Μέσα από τα βιβλία που διάβασα ανακάλυψα συγγραφείς που δεν γνώριζα κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο μου επίτευγμα όσον αφορά τα βιβλία. Φέτος σκέφτομαι να στραφώ περισσότερο σε κλασσικά βιβλία που δεν έχει τύχει να διαβάσω ακόμα.
Βέβαια, το πρώτο βιβλίο της χρονιάς δεν έχει καμία σχέση με αυτή μου την "στροφή". Αυτό το βιβλίο ήρθε τυχαία στα χέρια μου, δεν το διάλεξα εγώ. Το πρώτο πράγμα που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο του: κεριά, τσάι και τσαγιέρα όλα σε γαλάζιο χρώμα. Άρχισα να το ξεφυλλίζω το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς και μέχρι να αλλάξει ο χρόνος το είχα τελειώσει. Το θέμα του βιβλίου είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Μιλά για τον τρόπο που ζουν οι Δανοί, για τη φιλοσοφία τους για τη ζωή και για τη σημασία του Hygge στην καθημερινότητα τους.
Το Hygge είναι κάτι που δεν μεταφράζεται. Εγώ θα το περιέγραφα με τον εξής τρόπο:
Είσαι στο σπίτι σου, έξω έχει κρύο, φοράς ένα ζεστό πουλόβερ και ετοιμάζεις ζεστή σοκολάτα για τους αγαπημένους ανθρώπους που σε περιμένουν να παίξετε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Το συναίσθημα που σου προκαλεί αυτή η εικόνα είναι το Hygge.
Τι σχέση έχει όμως το Hygge με την ευτυχία του ατόμου;
Γιατί οι Δανοί είναι συνεχώς στην κορυφή της λίστας ως ο πιο ευτυχισμένος λαός στον κόσμο;
Αυτά τα ερωτήματα λύνει ο συγγραφέας του βιβλίου.