Η σχέση μου με την ποίηση ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, για ένα διάστημα αγόραζα αποκλειστικά ποιητικές συλλογές. Δεν με συγκινούσαν μυθιστορήματα, διηγήματα και οτιδήποτε άλλο. Μέσα σε αυτές τις ποιητικές συλλογές δεν βρέθηκε ποτέ ο Neruda. Πάντα σκεφτόμουν ότι πρέπει να διαβάσω τα ποιήματα του, να δω γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη φήμη γύρω από το όνομα του και αυτό έγινε- επιτέλους- πριν από λίγες μέρες όταν έλαβα ως δώρο το συγκεκριμένο βιβλίο.
Και απογοητεύτηκα.
Τα ποιήματα της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής είναι υ π ε ρ β ο λ ι κ ά ερωτικορομαντικά για μένα. Είχα γράψει παλιότερα για μια ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά ότι δεν μπορώ να διαβάζω για χέρια, μαλλιά, χείλη και ένα δροσερό αεράκι που τα ακουμπά. Μου αρέσει η ερωτική λογοτεχνία. Υπάρχουν κείμενα του είδους που δεν ήθελα να αφήσω από τα χέρια μου. Όμως, όχι αυτό το βιβλίο.
Σε καμία περίπτωση δεν αμφιβάλλω για το συγγραφικό ταλέντο του Neruda- και ποια είμαι εγώ για να το κάνω; Αλλά σε αυτή την περίοδο της ζωής μου δεν μου ταίριαξε, δεν βρήκα στοιχεία που να ταυτίζομαι, δεν βρήκα ποιήματα που θα τα έκανα κορνίζα στο δωμάτιο μου.
Ίσως είχα μεγάλες προσδοκίες από αυτό το βιβλίο και αυτό με έκανε να απογοητευτώ περισσότερο.