Το περσινό καλοκαίρι πήγα -ΞΑΝΑ- στη Σαμοθράκη και έψαχνα ποια βιβλία θα πάρω μαζί μου για να διαβάσω. Όσες φορές έχω πάει Σαμοθράκη πάντα τελειώνω τα βιβλία μου πριν φύγω από το νησί. Η αλήθεια είναι ότι το να είσαι διακοπές σε ένα νησί, σε μια σκηνή ή μια αιώρα χωρίς wifi, είναι το ιδανικότερο σκηνικό που θα μπορούσες να έχεις για να διαβάσεις το βιβλίο που μόλις αγόρασες. Αυτό το βιβλίο ήταν για μένα οι Διαδοχικές Ασυνέχειες της Γιώτας Τεμπρίδου.
Το είχα αγοράσει αρκετούς μήνες πριν, από το καφέ/ βιβλιοπωλείο "Κάφκα" στην Αλεξανδρούπολη και ξεκίνησα να το διαβάζω όσο ήμουν στο πλοίο για τη Σαμοθράκη. Το βιβλίο αποτελείται από μικρά διηγήματα με ιστορίες που με την πρώτη ανάγνωση φαίνονται απλές και καθημερινές. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το πραγματικό νόημα τους. Είναι ιστορίες ανθρώπων που έχουν ζήσει "μαρτυρικά".
Η Λένα, τη βίασαν.
Ο Τάκης, βίασε μια κοπέλα.
Ο Γρηγόρης, κάνει χημειοθεραπείες.
Η Γιώτα Τεμπρίδου απλώς περιγράφει στιγμές από τις ζωές των ηρώων χωρίς να ασκεί την παραμικρή κριτική και αφήνει εσένα ως αναγνώστη να τους κρίνεις. Οι ήρωες είναι, κυρίως, άνθρωποι που βρίσκονται στο περιθώριο και καταλήγουν να είναι θύτες ή θύματα.
Σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο γιατί θα σε ταρακουνήσει. Το γράφω ακριβώς έτσι γιατί αυτό ένιωσα εγώ, καμία δόκιμη λέξη δεν ταιριάζει καλύτερα σε αυτή την περίπτωση.
Αποσπάσματα που μ' άρεσαν περισσότερο:
1. Χρυσόψαρα
Τα παιδιά του Τσερνόμπιλ μεγάλωσαν πια, τα βλέμματα σήμερα είναι στραμμένα στα παιδιά της γυάλας. Αυτά που οι μανάδες τους τρέμουν μη δουν στον δρόμο τίποτα άντρες να φιλιούνται μεταξύ τους και γίνουν άλλο από αυτό που πρέπει και οι, πιο αποφασιστικοί, πατεράδες τους επιλέγουν το μέγεθος της γύαλας τους: όχι μόνο σε ποιο σχολείο θα παν, αλλά και ποιοι δεν μπορούν να παν στο ίδιο σχολείο. Μες στη γυάλα τα πράγματα κυλάν ησύχως: τα παιδιά παίζουν και μαθαίνουν ό,τι προσφέρεται και μια φορά τη μέρα φτάνει απ' τον έξω κόσμο κάποιο κωδικοποιημένο μήνυμα. Χτες, μετά από ένα πρόβλημα στην τροφοδοσία, διαφάνηκε μια μικρή ελπίδα, όταν έφτασε στο κέντρο ένα ρυζόχαρτο με το σύνθημα "σπάστε τη γυάλα". Δεν υπάρχει γυάλα όμως μέχρι να μάθει κανείς τη σημασία της λέξης "γυάλα" .
2. Ηττημένη
Η Νίκη ξέρει πως τα όνειρα δεν επηρεάζουν τη ζωή, βλέπει όμως αηδίες στον ύπνο της, θέλει να σταματήσουν. Μικρή ήταν ξέφραγο αμπέλι: έβλεπε πως πήγαινε σχολείο αδιάβαστη ή χωρίς παπούτσια, μετά της έπεφταν τα δόντια κι ύστερα άρχισαν οι εφιάλτες με τη μπανιέρα, στην οποία έμπαινε, λέει για να γεννήσει. Μέχρι που άρχισε να έρχεται στον ύπνο της ο Πίκος, το ορφανό αρκουδάκι που έπνιξε το σκιουράκι. Πάει ο καιρός που τα όνειρα δεν επηρέαζαν τη ζωή. Τώρα ξυπνάει με σημαδεμένο λαιμό και μελανιασμένα δάχτυλα. Τώρα παίρνει χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθεί. Αλλά δεν κοιμάται.
Comments