Τα Ιογενή είναι γραμμένα για την καραντίνα. Όχι, αυτή την προηγούμενη. Τότε που νομίζαμε πως όλο αυτό θα κρατούσε 2-3 μήνες. Στα χέρια μου έφτασε σε αυτή την καραντίνα, την δεύτερη. Θα είναι άραγε η τελευταία;
Το βιβλίο αποτελείται από μικρά διηγήματα, εκ των οποίων τα πρώτα είχαν δημοσιευτεί στο blog της Σφίγγας (ομάδα που δραστηριοποιείται στον κοινωνικό χώρο για την ελευθερία Μικρόπολις). Πολλά από τα διηγήματα μηδενίζουν και γελοιοποιούν την κατάσταση που ζούμε «Νιώθω down στο lockdown. Βαρέθηκα μπρο, τι να κάνω ψηλέ, δεν αντέχω αδερφέ». Άλλα μιλούν για μάσκες, γάντια και μηνύματα για να βγεις στον έξω κόσμο για μισή ώρα και το βασικότερο από όλα: περιγράφουν τα συναισθήματα που νιώθει ένα άτομο κλεισμένο σε ένα σπίτι. Δεν περνάμε όλ@ τη μέρα μας με καφέ, Netflix, βιβλία και Instagram. Υπάρχουν άτομα που το σπίτι τους είναι μια κόλαση, που ο εχθρός τους είναι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Όλα αυτά αφορούν τα μέσα ιογενή. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου η Γιώτα Τεμπρίδου γράφει για τα έξω ιογενή. Για εκείνες τις μέρες που όλ@ βγαίναμε σιγά- σιγά έξω, που κάναμε μια δοκιμή.
Τα Ιογενή σε προκαλούν να σκεφτείς τι κάνεις τώρα που είσαι σε εγκλεισμό και πότε θα έρθει αυτό το μετά που θα τα σκέτεσαι όλα αυτά ως κάτι μακρινό.
Εκδόσεις: Ακυβέρνητες Πολιτείες