Τις τελευταίες δύο μέρες διάβαζα το βιβλίο της Μαριάνθης Τεντζεράκη.
Πρόκειται για 99 μικρές ιστορίες με 1 μεγάλη πρωταγωνίστρια, τη γιαγιά Μαρίσμη. Ολόκληρο το βιβλίο αποτελεί μια ωδή σε αυτή τη γυναίκα. Πώς έζησε; Ποιες ήταν οι σχέσεις της με τα παιδιά και τα εγγόνια της; Με τον Θύμιο της;
Και το πιο σημαντικό, πώς τελείωσε η ιστορία της;
Η συγκίνηση που μου προκάλεσε ήταν ίδια με την ταινία "Amour" του Χανεκε. Μόλις διάβασα και την τελευταία ιστορία για τη γιαγιά Μαρίσμη ήθελα να πάρω τηλέφωνο τη γιαγιά μου και να της πω πόσο μου έχει λείψει τόσο καιρό που δεν μπορώ να την δω από κοντά.
Η τελευταία πρόταση της κριτικής σας με συγκίνησε βαθειά. Σπάνια γράφονται βιβλία για παππούδες και γιαγιάδες και συχνά ξεχνάμε ότι κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια ιστορία να πουν. Σας ευχαριστώ για την πρόταση, ελπίζω σύντομα να έχω τη χαρά να διαβάσω την «Μαρίσμη».