Πιστεύω ότι έχω διαβάσει αρκετά βιβλία.
Μυθιστορήματα, μυστηρίου, φιλοσοφίας και ποίησης. Μερικές φορές έπιανα τον εαυτό μου να μην καταλαβαίνει πλήρως αυτό που θέλει να "πει" ο/η συγγραφέας. Βέβαια, αυτό γινόταν κυρίως στα βιβλία φιλοσοφίας ή σε αυτά της ποίησης. Είναι αυτά τα σημεία που αναγνωρίζεις ότι ίσως, τελικά, αυτό το βιβλίο δεν ήταν για σένα.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Μαίρης Κλιγκάτση με τίτλο "Πλευρικά", πέρασα από διάφορα στάδια. Αρχικά, θεώρησα ότι το βιβλίο αυτό δεν είναι για μένα- ότι δεν ταιριάζει στο γούστο μου. Όσο το διάβαζα, όμως, άλλαξα γνώμη. Το βιβλίο έχει μία πρωταγωνίστρια, τη γυναίκα η οποία άλλοτε αναφέρεται ως Εύα και άλλοτε ως Αυτή, και έναν πρωταγωνιστή, τον Αδάμ. Η δομή του βιβλίου είναι τέτοια που σε οδηγεί μόνο του από τη μία ενότητα στην επόμενη χωρίς να χάνεται το νόημα του.
Παρακάτω σου γράφω το απόσπασμα που μ' άρεσε περισσότερο:
[γυναίκα]
Αυτή που κάποτε ήταν Εύα, όταν κοιτάζει τον καθρέφτη
αισθάνεται πως είναι καθρέφτης του καθρέφτη
της. Όταν πλεξούδες πλέκει τα μαλλιά της θυμάται
τη μητέρα της κι όταν ο άντρας της έρχεται σπίτι τού
λέει πέρασε, πέρασε να σε χαρώ, όμως για πες μου,
η Κυριακή είναι πριν την Πέμπτη ή μετά την
Τρίτη;
Γυναίκα η Εύα, Τρίτη, Πέμπτη ή Κυριακή: κάτι
ψελλίζουν για το χρόνο.
Commenti