Σήμερα θα κάνω μια ωδή στα ωραία εξώφυλλα των βιβλίων. Υπάρχει αυτό το πολύ κλασσικό quote: "Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του". Διότι, άλλο εξώφυλλο και άλλο περιεχόμενο. Εδώ έρχομαι εγώ για να σε ρωτήσω το εξής: Πώς να μην κρίνω ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του όταν αυτό είναι τόσο όμορφο αισθητικά που με κάνει να σκέφτομαι ότι το ίδιο όμορφο θα είναι και το "μέσα του";
Φυσικά, δεν μιλάω για τα εξώφυλλα με νεράιδες και ζευγάρια- βλέπε Λένα Μαντά.
Μιλάω για τα άλλα. Τα βιβλία της Γ. Λιανού και της Φ. Κανελλοπούλου, για τα οποία σου έχω γράψει, είναι βιβλία που ταιριάζουν απόλυτα στην κατηγορία "Ωδή στα ωραία εξώφυλλα των βιβλίων".
Όταν είδα το βιβλίο της Κατερίνας Χανδρινού με τίτλο "Γιατί δεν οδηγούν οι ποιητές" συνειδητοποίησα ότι ταιριάζει και αυτό στην ίδια κατηγορία. Εντυπωσιακό εξώφυλλο και περιεχόμενο που μου άφησε την ίδια εντύπωση. Το βιβλίο είναι φτιαγμένο από μικρές ιστορίες, ίσως πραγματικές ή και φανταστικές- μόνο η Κατερίνα ξέρει. Το διάβασα όλο μέσα σε ένα απόγευμα και παρακάτω σου γράφω τα αποσπάσματα που μ' άρεσαν περισσότερο.
Πτώση μου η γενική
Όταν πέφτω, πέφτω. Καθολικά. Η καρδιά μου τενεκεδάκι που
κλωτσάνε εναλλάξ τ' αγόρια μέχρι να φτάσουν, για να μην τους
φανεί η διαδρομή. Κολοσσός με κλειστά τα πόδια, είναι.
Συγχώρεσε την αφωνία μου απόψε
Οι Ισπανοί έχουνε λέξη για να πουν: χθες βράδυ: Anoche αυτοί/
απόψε εμείς. (Φαντάσου λοιπόν, πόσα όνειρα στα ισπανικά θ' αρ-
χίζουνε με το "ανότσε". Χθες βράδυ, είδα...). Εμείς, απόψε. Αυτό
μάς μαραίνει, φαίνεται, αυτό μας καίει, κι έχουμε λέξη ειδική: το
βράδυ που έρχεται. Όχι το χθεσινό. Συγχώρεσε λοιπόν την αφω-
νία μου, αυτό το βράδυ, απόψε.
Comentarios