top of page
katapliktika

17. Αντάρτικο- Δ. Γκιούλος-Κ. Παπαπρίλης Πανάτσας


Στη βιβλιοθήκη μου έχω αρκετά βιβλία. Κατά καιρούς τους αλλάζω θέση. Κάποιες φορές τα ταξινομώ με βάση το χρώμα του εξωφύλλου, ενώ άλλες με κριτήριο το πόσο μου αρέσουν. Θέλω τα βιβλία που αγαπώ να είναι σε σημείο που να "φαίνονται". Έτσι, έχω καταλήξει να έχω το "Δυο μέρες μόνο" του Παπακαλιάτη κρυμμένο σε ένα ράφι του γραφείου μου, ενώ το "Όμοιες λήξεις" της Γ. Λιανού στο αγαπημένο μου σημείο του δωματίου. Μία συνήθεια που έχω αποκτήσει τον τελευταίο καιρό είναι να αφήνω 2-3 από τα βιβλία που μ' αρέσουν δίπλα στο κρεβάτι μου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα διαβάσω πριν κοιμηθώ. Αντιθέτως, πριν κοιμηθώ συνήθως βλέπω διάφορα στο instagram. Θέλω να είναι εκεί έτσι ώστε αν χρειαστώ ένα ποίημα, να ξέρω ότι έχω ακριβώς δίπλα μου μερικά από τα αγαπημένα μου.



Σε αυτά τα βιβλία έχω πλέον προσθέσει το βιβλίο του Δ. Γκιούλου και του Κ. Παπαπρίλη Πανάτσα με τίτλο "Αντάρτικο". Θυμάμαι ότι μία γνωστή μου είχε ανεβάσει μια φωτογραφία στην οποία φαινόταν ένα ποίημα από το βιβλίο και μου είχε αρέσει αρκετά. Δεν έτυχε να αγοράσω το βιβλίο τότε, αλλά πριν από λίγο καιρό ήρθε στα χέρια μου. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον ανεκπλήρωτο έρωτα, αυτόν που θα ξεκινούσες ακόμα και αντάρτικο για να κερδίσεις. Με κέρδισε κατευθείαν- από το πρώτο κεφάλαιο.




Παρακάτω σου γράφω τα κομμάτια που ξεχώρισα:


1.

Χρειάζονται δύο άνθρωποι. Δυο τουλάχιστον.

Ένας να φτιάχνει τις λέξεις κι ένας να τους βάζει φυτίλι,

να τις ανάβει και να τις πετάει.

Αλλά τι σας λέω κι εσάς,

σάμπως πεινάσατε ποτέ τόσο

ώστε να μπείτε ολόκληροι μέσα σ' έναν άλλο άνθρωπο;

Ίσως αν καείτε,

να μάθετε.



2.

Πριν σε δω,

είχα αληθινές πεταλούδες στο στομάχι μου,

όταν σε φιλούσα,

φοβόμουν μην βγουν στον αέρα,

γι' αυτό κρατούσα την ανάσα μου,

γι' αυτό κρεμιόμουν στα χείλη σου,

γι' αυτό πνιγόμουν.



3.

-Έχεις μεγάλα μάτια.

-Για να σε κοιτάζω.

-Έχεις αυτιά μεγάλα.

-Μη χάνω λέξη σου, να σε μεταφράζω.

-Έχεις μεγάλο στόμα.

-Να σε χωράει, όταν τέρας γίνεσαι.

-Και γλώσσα μεγάλη έχεις.

-Στις πληγές σου ταιριάζει.

-Μα, και τα όνειρα σου μεγάλα είναι.

-Να μπορώ να σου δανείζω.

Κι όσα κι αν φας στην πείνα σου,

να μένουν λίγα ακόμη.


399 views0 comments

Comentarios


Post: Blog2_Post
bottom of page