Βασικά θέματα του βιβλίου: θρησκεία, Ισλάμ, Τουρκία
ερωτικός δεσμός, ποίηση
"Παιχνίδι το λες εσύ αυτό, δάσκαλε, όταν η κοπέλα που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο σχολείο και την τιμή της παθαίνει κατάθλιψη και αυτοκτονεί;"
Ένας εξόριστος Τούρκος ποιητής, ο Κα, επιστέφει από την Γερμανία και επισκέπτεται το Καρς. Εκεί, θέλει να ερευνήσει ένα γεγονός που έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη στην Τουρκία: πολλά κορίτσια αυτοκτονούν επειδή τους απαγορεύουν να φορέσουν την ισλαμική μαντίλα.
Άργησα πολύ να γράψω για αυτό το βιβλίο. Δεν ήξερα πώς να ξεκινήσω διότι τα θέματα που θίγει είναι αρκετά και το καθένα έχει ιδιαίτερη σημασία. Θα ξεκινήσω από το πιο σημαντικό για την πλοκή του βιβλίου, τη μαντίλα. Θεωρώ ότι η Ισλαμική μαντίλα είναι ένα σύμβολο καταπίεσης, δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να κρύψει τα μαλλιά του επειδή του το υπαγόρευσε κάποιος προφήτης-θεός. Ωστόσο, θεωρώ αναπόσπαστο δικαίωμα του κάθε ατόμου να πιστεύει όπου θέλει και να ντύνεται με όποιο κώδικα επιθυμεί. Το συγκεκριμένο βιβλίο μου θύμισε πως ο δυτικός κόσμος θεωρεί τόσο ανώτερο τον εαυτό του που συχνά φτάνει σε καταστάσεις Ισλαμοφοβίας. Να σημειώσω εδώ, πως στον χώρο που σπουδάζουν οι κοπέλες του βιβλίου αναγκάζονται να βγάζουν τη μαντίλα τους- η μαντίλα διώχνει τη γνώση;;;! Κάποιες από τις αυτοκτονίες οφείλονται σε αυτή την απαγόρευση.
Φυσικά, κατά τη διάρκεια της παραμονής του Κα στο Καρς βλέπουμε την επαφή του με μια παλιά του συμφοιτήτρια και την εξέλιξη της σχέσης τους. Ο τρόπος με τον οποίο ο Παμούκ περιγράφει αυτή τη σχέση είναι εξαιρετικά ρεαλιστικός. Έχει οργανώσει τόσο σωστά το περιβάλλον τους, το παρελθόν τους και οτιδήποτε τους συνδέει που κάθε εξέλιξη που συμβαίνει είναι απολύτως δικαιολογημένη. Δεν θα πω περισσότερα για αυτή τη σχέση γιατί θα κάνω spoil!
Κλείνω με ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του βιβλίου και την ευχή να βγαίνουν πάντα τέτοια βιβλία.
Εδώ ίσως έχουμε φτάσει στην καρδιά της ιστορίας μας. Είναι δυνατόν, και σε ποιο βαθμό, να καταλάβουμε τον πόνο, τον έρωτα κάποιου; Πόσο καταλαβαίνουμε αυτούς που ζουν με περισσότερες στερήσεις από τις δικές μας, με πιο έντονα αισθήματα μειονεξίας, με πιο πολλά βάσανα; Εάν "καταλαβαίνω" θα πει "βάζω τον εαυτό μου στη θέση αυτού που είναι διαφορετικός από μένα", τότε οι πλούσιοι του κόσμου, οι ισχυροί, καταλαβαίνουν τους δύσμοιρους που ζουν στο περιθώριο;
Comments