Πριν από μερικά χρόνια με είχε πιάσει κάτι και ήθελα να ασχοληθώ με τις ταινίες. Να πω ότι έχω δει αρκετές και μπορώ να κρίνω κάτι που βλέπω. Θυμάμαι ότι δεν ήξερα από που να ξεκινήσω. Σκεφτόμουν να δω τις ταινίες που έχουν πάρει Oscar, τις ταινίες που είχε δείξει παλιότερα η Κινηματογραφική Λέσχη Φοιτητών στην οποία ήμουν μέλος ή αυτές που είχα ανακαλύψει τυχαία διάφορα quotes τους στο internet. Γενικά επικρατούσε ένας πανικός στο μυαλό μου και μέχρι τώρα δεν θυμάμαι πώς τις κατηγοριοποίησα. Πάντως κατάφερα να δω αρκετές ταινίες που θεωρούνται "βασικές" ή σημαντικές για την πορεία του κινηματογράφου.
Από πολύ μικρή διάβαζα αρκετά βιβλία. Θυμάμαι ότι πήγαινα σε ένα εμπορικό με τους γονείς μου και πριν ξεκινήσουμε τα ψώνια ήθελα να περάσουμε οπωσδήποτε από το κατάστημα του Ιανού για να αγοράσω το καινούργιο μου βιβλίο. Με τα βιβλία δεν πέρασα ποτέ την κατάσταση που περιέγραψα πιο πάνω για τις ταινίες. Απλώς διάβαζα ότι έβρισκα και μου άρεσε η περιγραφή του. Ωστόσο, φέτος συνειδητοποίησα ότι δεν έχω διαβάσει έργα που οι περισσότερ@ θεωρούν αριστουργήματα. Ξεκίνησα με τον Oscar Wilde, για τον οποίο είχα γράψει σε προηγούμενο post, και σήμερα τελείωσα το βιβλίο του Φραντς Κάφκα με τίτλο "Η Δίκη". Μου πήρε πέντε μέρες να τελειώσω το βιβλίο στις οποίες γκρίνιαζα στους φίλους μου ότι δεν μπορώ να το καταλάβω και ότι υπάρχουν στιγμές που βαριέμαι. Είναι αρκετά ιδιαίτερο και σίγουρα όχι για να περάσεις απλά τον χρόνο σου. Μέσα στην ιστορία του Κάφκα μπορείς να δεις τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων, τον τρόπο που αντιμετωπίζει η μία την άλλη και ένα σύστημα δικαιοσύνης για το οποίο όλοι είναι ένοχοι.
Σίγουρα δεν θα μπει στη λίστα με τα αγαπημένα μου βιβλία, αλλά με έκανε να θέλω να διαβάσω περισσότερα βιβλία του Κάφκα. Οπότε ο επόμενος στόχος μου είναι η Μεταμόρφωση.
Comments