Το βιβλίο του Michael Kimball με τίτλο «Αγαπητοί όλοι» κατάφερε με σιγουριά ένα πράγμα, να με ταρακουνήσει. Δεν μπορώ να βρω μια καταλληλότερη λέξη για να περιγράψω πως ένιωσα όταν τελείωσα το τελείωσα.
Ο Τζόναθαν Μπέντερ, μετεωρολόγος ενός τηλεοπτικού καναλιού αυτοκτονεί εισπνέοντας μονοξείδιο του άνθρακα από το αυτοκίνητο του μέσα στο γκαράζ του σπιτιού του. Το βιβλίο ξεκινάει με ένα άρθρο εφημερίδας που αναφέρεται σε αυτόν τον θάνατο. Από αυτό το σημείο και μετά ο αδερφός του, μαζεύει όλες τις επιστολές που άφησε πίσω του ο ίδιος και τις παρουσιάζει στο βιβλίο. Αυτές οι επιστολές αναφέρονται σε ανθρώπους που υπήρξαν στη ζωή του Τζόναθαν και είναι χωρισμένες σε κάθε έτος της ζωής του από το 1966 μέχρι το 1999. Επιστολές στη μητέρα του, στον πατέρα του, σε κοπέλες που του άρεσαν, σε δασκάλους, σε γιατρούς, στη νεράιδα των δοντιών, στο πασχαλινό λαγουδάκι, ακόμη και στον Άγιο Βασίλη, οι οποίες δεν στάλθηκαν ποτέ.
Ο Τζόναθαν έχει μια άσχημη παιδική ηλικία, περνά κατάθλιψη σε διάφορα διαστήματα της ζωής του, ακούει φωνές από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και πιστεύει ότι μπορεί να επηρεάσει τα καιρικά φαινόμενα. Η ζωή του φαίνεται να ακολουθεί μία τεράστια κατηφόρα- πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ακόμη και μερικές στιγμές επιτυχίας που συμβαίνουν κρατούν για πολύ λίγο.
Παραδέχομαι ότι μερικές περιγραφές του με έκαναν να γελάσω. Ορισμένα περιστατικά ήταν όντως αστεία. Ωστόσο, η γενικότερη αίσθηση που μου άφησε είναι αυτή της λύπης. Ήθελα να μπω μέσα στις σελίδες και να πάρω αγκαλιά τον Τζόναθαν τις φορές που ο πατέρας του τον χτυπούσε και να τον κρύψω τις μέρες που έψαχνε καταφύγιο για να κρυφτεί από αυτόν. Το βιβλίο είναι τόσο καλογραμμένο που το διάβασα μέσα σε λίγες ώρες. Υπάρχει ροή των γεγονότων χωρίς να υπάρχουν ερωτήματα από το ένα κεφάλαιο στο επόμενο και οι χαρακτήρες, ενώ δεν εμφανίζονται ποτέ «αυτοπροσώπως», παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο που μπορούσα να καταλάβω τα συναισθήματα και τα χαρακτηριστικά τους.
Το βιβλίο «Αγαπητοί όλοι» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οκτώ.
Comments