"Δώδεκα φωνές κραύγαζαν από θυμό και ήταν όλες ίδιες. Να, λοιπόν, τι είχε συμβεί στα πρόσωπα των γουρουνιών. Τα ζώα απέξω κοίταζαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και πάλι από γουρούνι σε άνθρωπο, αλλά ήταν ήδη αδύνατον να ξεχωρίσουν ποιος ήταν ποιος"
Με αυτές τις λέξεις κλείνει το εμβληματικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ "Η φάρμα των ζώων". Η ιστορία ξεκινά με έναν αλκοολικό άντρα, τον κύριο Τζόουνς, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης της φάρμας "Το Αρχοντικόν". Όπως σε όλες τις φάρμες, έτσι και εδώ υπάρχουν γουρούνια, αγελάδες, κότες, σκυλιά και άλλα μικρά και μεγάλα ζώα. Τι γίνεται όμως όταν τα ζώα αυτά παράγουν προιόντα για τον κύριο Τζόουνς ενώ αυτός τα κακομεταχειρίζεται; Όταν ξεχνά να τα ταίσει και ακόμα κι όταν το κάνει είναι σε ελάχιστες ποσότητες; Όταν τα βάζει να "δουλεύουν" σχεδόν ολόκληρη τη μέρα;
Επανάσταση, εξέγερση. Αυτό γίνεται στη φάρμα "Το Αρχοντικόν" ή καλύτερα, στη "Φάρμα των ζώων".
Ο Τζορτζ Όργουελ χρησιμοποιεί τα ζώα για να μιλήσει με αλληγορικό τρόπο για τους ανθρώπους. Συγκεκριμένα, για τους ανθρώπους που εργάζονται ατελείωτες ώρες για έναν πενιχρό μισθό ενώ τα αφεντικά τους πλουτίζουν. Ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται το κουβάρι της πλοκής είναι εξαιρετικός. Οι καταστάσεις που ζουν τα ζώα είναι ακριβώς ίδιες με τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Γεγονός που καθιστά το βιβλίο και τον ίδιο τον Όργουελ προφητικό.
Θα κλείσω με μία από τις πιο γνωστές φράσεις του βιβλίου:
"Όλα τα ζώα είναι ίσα. Αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα"