Όταν πέθανε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κάτι με είχε πιάσει και ήθελα να αγοράσω όλα του τα βιβλία. Τα περισσότερα ποιήματα του τα είχα διαβάσει στο Internet, αλλά όλ@ ξέρουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό να έχεις ένα βιβλίο στο ράφι της βιβλιοθήκης σου από το να διαβάζεις αποσπάσματα του σε μια οθόνη.
Πώς θα μπορούσα να σημειώσω όλους τους στίχους που μου άρεσαν αν δεν είχα το βιβλίο μπροστά μου; Και είναι σίγουρα πολλοί. Το συγκεκριμένο βιβλίο του Ντίνου Χριστιανόπουλου μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Αποτελείται από τις ποιητικές συλλογές: "Εποχή των ισχνών αγελάδων", "Ξένα γόνατα", "Ανυπεράσπιστος καημός" και "Ο αλλήθωρος". Τα πρώτα ποιήματα μου ήταν άγνωστα και κάπως αδιάφορα. Αλλά καθώς άλλαζα σελίδες έβρισκα περισσότερο ενδιαφέρον. Οι συλλογές "Ξένα γόνατα" και "Ανυπεράσπιστος καημός" ξεχωρίζουν σίγουρα από τις υπόλοιπες για μένα. Το παράπονο, τα απωθημένα και ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Χριστιανόπουλος ,σε όλες τις εκφάνσεις τους, βρίσκονται στα ποιήματα αυτών των δύο συλλογών.