Πριν από λίγες μέρες διάβασα το βιβλίο της Μάγδας Τσιρογιάννη με τίτλο «Περιοχή». Το αγόρασα από το βιβλιοπωλείο «Οκτάνα» και είναι μεταχειρισμένο, γεγονός που μ’ αρέσει πολύ καθώς στην πρώτη σελίδα υπήρχε η αφιέρωση από το προηγούμενο άτομο που είχε το βιβλίο, αλλά και σημειώσεις σε διάφορα σημεία του βιβλίου.
Το εξώφυλλο του βιβλίου και η γενικότερη αισθητική του με εντυπωσίασε γιατί η έκδοση είναι του 1986, οπότε δεν περίμενα ένα τόσο παλιό βιβλίο να ταιριάζει στην αισθητική των βιβλίων που μου αρέσουν σήμερα.
Ωστόσο, το περιεχόμενο του δεν μου άρεσε τόσο πολύ. Τα ποιήματα είναι πολύ προσεγμένα, έχουν πλούσιο λεξιλόγιο και υπάρχει συνοχή μεταξύ τους. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι το γεγονός ότι είναι αρκετά αφηρημένα.
Μορφή που αλλάζει φύλλα και φτερά
και με τ’ ασημοπράσινα απλώνεται στις ράχες.
γραμμή των ζωντανών πάνω στο πρόσωπο της γης
παλιά Βασιλική, ψηφιδωτά κοκόρια
εκεί που κλείνει ο πόντος μ’ ένα φεστόνι αφρού.
Ξέρω ότι αυτό το είδος ποιημάτων αρέσει σε αρκετούς από εσάς, αλλά δεν ανήκει στα δικά μου αγαπημένα. Μου αρέσουν περισσότερο ποιήματα που μου θυμίζουν καταστάσεις που έχω περάσει και συναισθήματα που έχω νιώσει.
Comments