Φτάνει δέμα από τις Εκδόσεις Αντίποδες.
Ανοίγω το δέμα.
Βγάζω τα βιβλία.
Βλέπω το πιο όμορφο αισθητικά βιβλίο που έχω στη βιβλιοθήκη μου.
Το ξεκινάω κατευθείαν.
Το έχω πει/γράψει αμέτρητες φορές: αγαπώ τα όμορφα εξώφυλλα. Αυτά που είναι απλά, με μικρά όμορφα σχέδια, χωρίς υπερβολές. Νιώθω ότι αντικατοπτρίζουν την αισθητική του/ης συγγραφέα.
Ακριβώς αυτό συνέβη και με τα ποιήματα της Δανάης Σιώζιου. Είναι απλά/ γεμάτα σκέψεις και συναισθήματα/ ξεχωριστά. Το βιβλίο χωρίζεται στις εξής ενότητες: Ελληνικό Όνειρο, Ανθρωπογεωγραφία, Μυθολογικά, Τροπικότητες, Καλή εποχή για φρούτα και χιόνι. Κάθε ενότητα έχει τον δικό της χαρακτήρα. Αγαπημένη μου είναι η Ανθρωπογεωγραφία.
Κλείνοντας σας γράφω ένα από τα ποιήματα που ξεχώρισα:
Περπατάμε μέσα σε έναν κήπο
ο κήπος οδηγεί σε μονοπάτι
το μονοπάτι οδηγεί σε δρόμο
ο δρόμος στην πόρτα του σπιτιού μας
δεν έχω υπάρξει τόσο ευτυχισμένη
κλείνουμε αεροπορικά εισιτήρια
με τα τελευταία λεφτά
ξυπνάμε με λίγα κέρματα
-και τίποτ' άλλο- σε μια άγνωστη πόλη
δεν έχω υπάρξει τόσο ευτυχισμένη
μου διαβάζεις φωναχτά
όσα ποιήματα μου σου αρέσουν
ανοίγεις την πόρτα φορώντας
ένα φαρδύ φουστάνι της μητέρας μου,
λέγοντας μου: είμαι η σύζυγος σου (είσαι άνεργος,
και έχω μόλις γυρίσει απ' τη δουλειά)
δεν έχω υπάρξει τόσο ευτυχισμένη
φοράω τρία καπέλα και εντυπωσιάζω μόνο εσένα
δεν έχω υπάρξει τόσο ευτυχισμένη
πάντοτε βιαζόμουν να πιστέψω
κι αν είχα μόνο μια ευχή θα ήταν αυτή:
δεν θέλω να ξεχάσω, δεν θέλω να ξεχάσω
δεν θέλω να ξεχάσω τίποτε ποτέ μου