Έχω μια αγαπημένη φίλη που όταν παίρνει στα χέρια της ένα βιβλίο, το ανοίγει και μυρίζει τις σελίδες του. Τόσο πολύ μου έκανε εντύπωση αυτή η συνήθεια της, που άρχισα να το κάνω και εγώ. Ωστόσο, εγώ έχω μια διαφορετική συνήθεια όσον αφορά τα βιβλία. Όσο το διαβάζω και φτάνω στις τελευταίες σελίδες του, σημειώνω σε ένα συγκεκριμένο σημειωματάριο στίχους, φράσεις και αποσπάσματα που μ' αρέσουν. Υποθέτω ότι όλ@ έχουμε μικρές συνήθειες όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο.
Πριν από δύο μέρες επισκέφτηκα το βιβλιοπωλείο "Κεντρί". Βρίσκεται στην Πλατεία Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου ήταν και αυτό που αγόρασα. Βλέπεις μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση το εξώφυλλο του- ένα απλό και απόλυτο μαύρο. Τίποτα δεν αναγράφεται πάνω του, ούτε τίτλος, ούτε εκδόσεις, ούτε συγγραφέας. Προχωρώντας στο εσωτερικό του, ξεφυλλίζοντας το διάβασα μερικά ποιήματα τα οποία με έπεισαν να το αγοράσω. Δεν νομίζω να έχω διαλέξει ποτέ γρηγορότερα βιβλίο.
Το βιβλίο αυτό έχει τον τίτλο "Ακόμη Δυνατότερα" και η συγγραφέας του είναι η Γωγώ Λιανού. Έψαχνα καιρό να βρω ένα τέτοιο βιβλίο με ποιήματα και το βρήκα. Όσο το διάβαζα δεν προλάβαινα να σημειώνω στίχους που μ' άρεσαν στο σημειωματάριο μου.
Είναι ένα μικρό αριστούργημα.
Μπορεί να σου φαίνεται ότι υπερβάλω, αλλά εμένα με άγγιξε όσο κανένα άλλο βιβλίο τον τελευταίο καιρό.
Αγαπημένα αποσπάσματα:
1. Παίρνω δύο προτάσεις,
τις δένω σφιχτά με αλυσίδες
και τις αφήνω να κρέμονται απ' τα χείλη μου.
Αν τύχει και χρειαστεί να τρέξω,
τις σέρνω μαζί μου με δυσκολία.
Γι' αυτό τις περισσότερες φορές,
επιλέγω να μένω στάσιμη.
Ίσως να μην είναι επιλογή.
Ίσως να είναι ανάγκη.
Ξέρεις.
Σαν τις πρωτογενείς ανάγκες.
Εξάλλου αυτό δεν είναι ένα απ' τα ανθρώπινα ένσικτα;
Η στασιμότητα;
2. Ξέρεις μακάρι να έγραφα κάτι για το μπάνιο
που είναι πάντα βρώμικο,
για τα λεφτά που δεν έχω,
για τον από πάνω που παίζει πιάνο,
για τη γάτα μου που τελευταία όλο κοιμάται,
για τον καπνό που πάλι μου τελείωσε,
για το τραγούδι που ακούω απ' το πρωί,
για το φαγητό που ακόμη δεν έχω φάει,
για τη φρίκη που έφαγα χθες βράδυ,
για τη ζωή μου που δεν έχει ζωή.
Αν' αυτού μιλώ μ' ανθρώπους απ' το είδος
"ΚΙΝΔΥΝΟΣ/ ΘΑΝΑΤΟΣ".
Που τους βλέπεις.
Μια γοητεία που έχουν!
Σχεδόν είναι για λύπηση.
Ξέρεις σχεδόν τους λυπάμαι.
Ξέρεις ή δεν ξέρεις;
Καλύτερα να καθαρίσω το μπάνιο,
να βρω καμιά δουλειά,
να πω στον από πάνω τι ωραία που παίζει,
να αγοράσω κανένα πιο ενδιαφέρον παιχνίδι
στη γάτα μου,
να πάρω λίγο καπνό,
λίγο φαγητό,
να αλλάξω επιτέλους τραγούδι.
Κοίτα μια μέρα απ' τη ζωή μου έφτασε στο τέλος της.
Ξέρεις ή δεν ξέρεις;
"ΚΙΝΔΥΝΟΣ/ ΘΑΝΑΤΟΣ".
Comments