Το 4ο βιβλίο που διάβασα είναι του Manuel Vilas με τίτλο "Ορδεσα" σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη. Ένα βιβλίο που θέλει υπομονή. Όχι για την ανάγνωση, αλλά για όσα περνά ο συγγραφέας. Ο Manuel Vilas περνά μια κρίση στη ζωή του.
Οι γονείς του έχουν πεθάνει, έχει χωρίσει, οι έφηβοι γιοι του τον αγνοούν και η δουλειά του τον αφήνει αδιάφορο. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο ίδιος νιώθει φτωχός και δυστυχισμένος σε ολόκληρη τη ζωή του. Αυτό όμως που τον κάνει περισσότερο δυστυχισμένο είναι οι νεκροί γονείς του. Έχει απωθημένα από τη σχέση που είχαν μαζί του. Πολλά απωθημένα.
Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να τον έχω μπροστά μου για να του πω "Σταμάτα να γκρινιάζεις!", αλλά μετά σκεφτόμουν πόσα πέρασε σε λίγα χρόνια.
Ο Manuel Vilas με έβαλε σε σκέψεις. Αναθεώρησα τη σχέση που έχουμε με τους γονείς μας.
Τα όσα τους λέμε (και δεν λέμε). Τους καβγάδες.
Τα τραπέζια που βαριόμαστε και τα Χριστούγεννα που προτιμάμε να είμαστε έξω και όχι μαζί τους.
Κλείνω με αυτά τα λόγια του:
"Η ελπίδα να σας ξαναδώ, μπαμπά, μαμά.
Δεν είμαι παρά μόνο αυτό: η ελπίδα να σας ξαναδώ".