Μετά από ένα μήνα επιστρέφω εδώ με το τελευταίο βιβλίο που διάβασα. Η διάθεση μου για ανάγνωση βιβλίων είχε μειωθεί πολύ το τελευταίο διάστημα, οπότε αποφάσισα να συνεχίσω με ένα βιβλίο ποίησης για να «Βρω τη φόρμα μου».
Πάντα προτιμώ μια ποιητική συλλογή από κάποιο μυθιστόρημα.
Η ποιητική συλλογή της Μαρίζας Καζακλάρη με τίτλο «Λαξεμένοι Ψίθυροι» ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να ξεκινήσω πάλι την ανάγνωση βιβλίων. Το βιβλίο αποτελείται από 105 ποιήματα, αρκετά αφορούν πραγματικές ιστορίες για τις οποίες η συγγραφέας έχει βιώσει από κοντά στην κλινική πρακτική. Αυτό που χαρακτηρίζει όλα τα ποιήματα είναι η πληθώρα συναισθημάτων. Έρωτας, φόβος, αγάπη, αγωνία.
Εμένα με ηρέμησε. Συνήθιζα να το διαβάζω κάθε βράδυ μετά τη δουλειά και η ροή του λόγου, οι ιστορίες και η περιγραφή των συναισθημάτων μου έδιναν μια αισιοδοξία για την επόμενη μέρα και γενικότερα για τη ζωή. Ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή που μπορούσα να κάνω για την αρχή του φθινοπώρου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής.