Περίπου τέτοια περίοδο πέρσι είχα βάλει στόχο να διαβάσω 100 βιβλία, αυτή η δημοσίευση είναι η 45η. Συνεπώς, ο στόχος μου δεν επετεύχθη. Δεν θα σταματήσω, όμως, να διαβάζω (και να μετράω) βιβλία. Οπότε παρακάτω παρουσιάζω το 45ο βιβλίο που διάβασα αυτή τη χρονιά.
Το βιβλίο αυτό είναι του Χόρχε Γκάλαν και έχει τον τίτλο «Τα δικά μας χρόνια». Η ιστορία ξεκινά με κάποιον «ναύτη» που βρίσκεται στο σπίτι κάποιου Μαξιμιλιάνο και ψάχνει κάποια Μερσέδες. Όχι απλώς την ψάχνει, αλλά έχει γεμίσει την πόλη με καναρόσπορους προκειμένου οι κουκουβάγιες που του την πήραν να την φέρουν πίσω. Αν αυτό σου φαίνεται μπερδεμένο, θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. ΑΛΛΑ. Ο «ναύτης» δεν είναι μόνο αυτό. Οι χαρακτήρες του βιβλίου δεν είναι μόνο αυτό. Ο «ναύτης» ζει στη σκιά μιας οικογενειακής κατάρας που έχει οδηγήσει στο θάνατο ολόκληρη την οικογένεια του. Η γενναία Γκρεγόρια έχει δει με τα μάτια της τον κίτρινο πυρετό να παίρνει από κοντά της όλους τους αγαπημένους της ανθρώπους. Ο Μαξιμιλιάνο είναι υπαρκτό πρόσωπο, πρόκειται για τον στρατιωτικό Μαξιμιλιάνο Ερνάντες Μαρτίνες ο οποίος κυβέρνησε δικτατορικά το Ελ Σαλβαδόρ ως εγκάθετος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1931 μέχρι το 1944.
«Μα, κύριε μου», αναφώνησε ο ένας στρατιώτης, «ξέρετε ότι αν ακούσετε το τραγούδι μιας και μόνο κουκουβάγιας, σημαίνει ότι κάποιος θα πεθάνει;»
«Ναι, το ξέρω. Και ποιος δεν το ξέρει αυτό;»
«Τότε γιατί θέλετε να’ ρθουν;»
«Κάτι μου’ χουν πάρει, κι αν έρθουν, ίσως μπορέσω να τις ακολουθήσω και να βρω αυτό που μου πήραν».
Είχα πολύ καιρό να διαβάσω τόσο καλογραμμένο βιβλίο. Οι περιγραφές των χαρακτήρων του βιβλίου ανέφεραν τις κατάλληλες πληροφορίες που χρειαζόμουν για να φανταστώ τις αντιδράσεις τους στις εκάστοτε καταστάσεις. Παρόλο που στην αρχή δεν μπορούσα να συνδέσω τα όσα διάβαζα και στο τέλος κάθε σελίδας είχα και καινούργια ερωτήματα, ο συγγραφέας απαντά σε όλα αυτά την κατάλληλη στιγμή αφήνοντας τον αναγνώστη να έχει τόση αγωνία όση χρειάζεται.
Κατάφερα να διαβάσω σχεδόν το 90% του βιβλίου στη δουλειά, βασικά στα διαλείμματα της δουλειάς. Αυτό και μόνο δείχνει πόση συνοχή έχει η πλοκή του- το άφηνα από τα χέρια μου και το ξαναέπιανα αργότερα ενώ υπήρχε παντού τριγύρω μου κόσμος.
Βαθμολογία: 9/10
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.