Χθες το μεσημέρι ήπια καφέ με το "Ignoramus et Ignorabimus" της Σταυρούλας Τζιμούλια. Πρόκειται για μια εικονογραφημένη ποιητική συλλογή της οποίας ο τίτλος μου προκάλεσε ερωτηματικά. Βέβαια, από την πρώτη κιόλας σελίδα η απορία μου λύθηκε. "Ignoramus et Ignorabimus" σημαίνει δεν ξέρουμε και δε θα μάθουμε. Η φράση αυτή είναι συνδεδεμένη με τα Μαθηματικά αλλά και με την καθημερινή μας ζωή κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα.
Νοσταλγία, απέχθεια για τη μίζερη καθημερινότητα και φόβος για το μέλλον από τη μία. Μικρές στιγμές ευτυχίας, αγάπη για την ίδια τη ζωή και ρομαντισμός από την άλλη. Αυτές είναι οι δύο πλευρές των εικονογραφημένων ποιημάτων του βιβλίου. Συνυπάρχουν αρμονικά με τον ίδιο τρόπο που συνυπάρχουν στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων ηλικίας 20-25 ετών. Τα σχέδια της συλλογής, σχεδιασμένα από τη συγγραφέα, ταιριάζουν απόλυτα με κάθε ποίημα ενώ παράλληλα δίνουν μεγαλύτερη ένταση και νόημα στους στίχους που συνοδεύουν.