Γι’ αυτό το λόγο, περισσότερο από κάθε άλλο μάρτυρα, στην περίπτωση αυτών των δύο νεαρών γυναικών, καλείστε όχι μόνο να κρίνετε την αξιοπιστία τους, αλλά καλείστε, κυρίες και κύριοι δικαστές, να τοποθετηθείτε, κι εσείς, κυρία πρόεδρε, με ποιον είστε: με τις μέλισσες ή με τους λύκους;
Με αυτά τα λόγια τελειώνει το Ζ κεφάλαιο του βιβλίου, το οποίο έχει τον τίτλο «Ο Ελληνικός Σεπτέμβριος».
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος στην κοινότητα του bookstagram που δεν έχει δει το βιβλίο του Θανάση Καμπαγιάννη με τίτλο «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους» σε κάποια δημοσίευση ή ιστορία. Το βιβλίο αφορά την αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρου πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Την αγόρευση επιμελήθηκε ο Κώστας Σπαθαράκης και διάβασε ο Στρατής Μπουρνάζος.
Δεν είμαι εδώ για να ασκήσω κριτική στο βιβλίο. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, καθώς το αποτελεί μια αγόρευση σε δικαστήριο. Όμως, είμαι εδώ για να σου πω ότι πρέπει να το διαβάσεις. Υπήρχαν τόσα γεγονότα, τόσες λεπτομέρειες που δεν είχα ξανακούσει, δεν είχα ξαναδιαβάσει πουθενά.
Θα κλείσω με αυτό το απόσπασμα:
Σήμερα ο εντολέας (Αμπουζίντ Εμπάρακ) μας ξέρει ότι δεν προσπάθησαν να τον σκοτώσουν «Έλληνες». Ξέρει ότι προσπάθησε να τον σκοτώσει μια οργάνωση ρατσιστική, εθνικιστική, ναζιστική, που εξόπλισε τα μέλη της με φανατισμό και ρόπαλα. Βοήθησε σε αυτό η κυρία Φύσσα που έμεινε στη συνέχεια της ακροαματικής διαδικασίας. Θα μπορούσε να φύγει όταν τελείωσε η εξέταση των μαρτύρων της οικογενειακής της υπόθεσης. Ήταν όμως εδώ, όταν κατέθεσε ο Αμπουζίντ, τον στήριξε, τον ασπάστηκε. Η εικόνα μιας μαυροφορεμένης μάνας, Ελληνίδας, που έχει χάσει το παιδί της, ξεκαθάρισε στο μυαλό του εντολέα μας ότι οι διαχωρισμοί δεν είναι εθνικοί.
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αντίποδες.
Φωτογραφία: The Press Project