Κάθε μήνα ψάχνω ποια βιβλία θα διαβάσω, διαλέγω περίπου δέκα και τα βάζω σε ένα συγκεκριμένο σημείο της βιβλιοθήκης μου. Μέσα σε αυτά τα δέκα σχεδόν πάντα ήταν το "Βιβλίο της Ανησυχίας" του Φερνάντο Πεσσόα. Βέβαια, στο τέλος του εκάστοτε μήνα το βιβλίο του Πεσσόα δεν ήταν στη λίστα με αυτά που διάβασα.
Όλα, όμως, άλλαξαν αυτόν τον μήνα καθώς το "Βιβλίο της ανησυχίας" ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασα τον Μάιο.
Ιδιαίτερο βιβλίο. Δεν μπορώ να το τοποθετήσω σε μία συγκεκριμένη κατηγορία. Γράφει ο Πεσσόα για τον εαυτό του ή για τον Μπερνάντο Σοάρες (ήρωας του βιβλίου); Πρόκειται για μια αυτοβιογραφία ή όχι; Υπάρχουν σημεία στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο συγγραφέας συνομιλεί με τον εαυτό του. Μιλά για τα σχέδια, τις σκέψεις και τα όνειρα του. Σκέφτομαι ότι αν ζούσα την εποχή του Πεσσόα θα ήθελα να είναι φίλος μου. Μέσα από τα μικρά κεφάλαια του βιβλίου μου δίνει την εντύπωση ότι θα ήταν από αυτούς με τις καλύτερες συμβουλές. Σχεδόν κάθε του φράση στο "Βιβλίο της ανησυχίας" θα μπορούσε να είναι μια συμβουλή για κάποιο βιβλίο αυτοβελτίωσης.
Σας γράφω το αγαπημένο μου απόσπασμα:
"Η ζωή ολόκληρη είναι ένα όνειρο. Κανείς δεν ξέρει τι κάνει, κανείς δεν ξέρει τι θέλει, κανείς δεν ξέρει τι ξέρει"