Για άλλη μία φορά επισκέφτηκα το βιβλιοπωλείο Οκτάνα στην Θεσσαλονίκη.
Αυτή τη φορά δεν αγόρασα ένα μεταχειρισμένο βιβλίο, όπως συνηθίζω
να κάνω στο συγκεκριμένο μαγαζί.
Αγόρασα την ποιητική συλλογή της Φίλιας Κανελλοπούλου με τίτλο
"Τα μέσα μου". Καθώς το ξεφύλλιζα, μου έκανε εντύπωση η εικονογράφηση του.
Τα εικαστικά επιμελήθηκε η Σίλβια Τσομπανάκη και κάπου ανάμεσα σε κάθε εικόνα και στο φύλλο χαρτί υπάρχουν τυπωμένα τα σύμβολα pause, play, stop και rec.
Αυτό γίνεται ανά 4 ποιήματα. Μετά τα σύμβολα επαναλαμβάνονται από την αρχή.
Όσον αφορά το περιεχόμενο των ποιημάτων, είναι αρκετά δυναμικά και προσεγγίζουν θέματα της σημερινής κοινωνίας. Τα περισσότερα ποιήματα είτε άμεσα είτε έμμεσα αναφέρονται στον θάνατο. Για μένα ο τρόπος που αναφέρεται κάθε φορά ο θανάτος είναι διαφορετικός. Άλλες φορές κυριολεκτικός και άλλες μεταφορικός.
Συνοχή, ποιήματα που συμπληρώνουν το ένα το άλλο και σε κάνουν να μην μπορείς να γυρίσεις σελίδα αν δεν διαβάσεις το ίδιο ποίημα 2-3 φορές, αλλά και εικονογράφηση με νόημα και αισθητική.
Με λίγα λόγια μ' άρεσε πολύ αυτή η πρώτη ποιητική συλλογή της Φ. Κανελλοπούλου.
Αποσπάσματα που μ' άρεσαν περισσότερο:
1. Είμαι καλά!
-Περπατάω αρτιμελής
δίπλα μου,
σώματα δίχως άκρα
ή
άκρα δίχως σώματα
ή κεφάλια
ή ακέφαλα πτώματα
ή μάτια, μύτες, στόματα
κείτονται.
Βλέπω αλλιώς τη ζωή.
Και τα μέλη μου που τα έχω όλα
αλλιώς τα νιώθω,
σαν ξένα,
σαν μόνο το καθένα,
μουδιασμένα,
σαν
καρδιά,
συκώτι,
πνεύμονα,
αλλά
όχι σαν εμένα.
Ακούω αλλιώς
τη ζωή,
ίσως επειδή,
ακούω τον θάνατο-
Εσύ;
2. Είχα τα μάτια
ανοιχτά
κι απέναντι μου είδα εμένα
είδα και την τομή στην κοιλιά
μια πληγή ανοιχτή
που δεν πονάει πια
κι έβγαιναν από μέσα της
τα σωθικά μου
αίματα τρέχαν στο πάτωμα
κι εγώ χαρούμενη πολύ
με τα εντόσθια
εκτός μου
να σέρνονται ως μακριά μου
σαν τον πρώτο- πρώτο
ομφάλιο λώρο
τώρα να με συνδέουν
με το θάνατο
όχι
με τη γέννηση μου
Comments