Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, όλοι είναι στις παραλίες και εγώ έχω ξεμείνει στο σπίτι. Ψάχνοντας ποιο βιβλίο θα μου κάνει παρέα καταλήγω στα "κράματα από δαίμονες" της Μάρθας Μακαραντζή.
Μια ποιητική συλλογή φτιαγμένη από ταξίδια, συναισθήματα και ανθρώπινες ιστορίες.
Υπάρχει έντονη μελαγχολία στον λόγο της Μάρθας Μακαραντζή. Κι αυτό γιατί οι στίχοι της είναι μικρές καταθέσεις ψυχής. "Κι αν για εσένα πια δε μιλώ, είμαι αναγκασμένη να εκδίδω τα παθήματα μου" διαβάζω σε ένα από τα ποιήματα και σκέφτομαι πόσοι θα θέλαμε να γράψουμε ή να πούμε το ίδιο. Ο τρόπος με τον οποίο γράφει μου θυμίζει τους παλιούς κλασικούς Έλληνες ποιητές. Η ίδια είναι μόλις 27 χρονών και τα ποιήματα της είναι μικρά έργα τέχνης που σε καθηλώνουν.
Υ.Γ ελπίζω το επόμενο βιβλίο της να το διαβάσω σε κάποια παραλία