Λοιπόν, έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτό το βιβλίο. Το διάβασα μονορούφι σε μια νύχτα, μου άρεσε και ταυτόχρονα με θύμωσε.
Let me tell you why:
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νιγηρία με την πρωταγωνίστρια και κάποιες συμμαθήτριες της να χάνουν τη ζωή κάτω από τα πόδια τους και αυτό γιατί μέλη της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ τις απαγάγουν τη μέρα που θα έδιναν εξετάσεις στο σχολείο τους. Από τη μια στιγμή στην άλλη οι ζωές τους αλλάζουν. Τα μαθήματα και τα παιχνίδια δίνουν τη θέση τους σε ομαδικούς βιασμούς και βία.
Η Edna O’ Brien, περιγράφει τόσο γλαφυρά τα συναισθήματα των κοριτσιών και τη φρίκη που ζουν που δεν ήταν λίγες οι φορές που θύμωνα με όσα διάβαζα. Πώς είναι δυνατόν εν έτη 2020 να μιλάμε ακόμα για τα αυτονόητα; Με ένα γρήγορο Google Search βρήκα άρθρα για αυτή την οργάνωση. Απαγωγές, βιασμοί, δολοφονίες. Ωστόσο τίποτα από αυτά δεν έχω δει στην τηλεόραση ή σε κάποια από τις γνωστές ιστοσελίδες του διαδικτύου. Ρεπορτάζ του στυλ «Γιατί αργούν οι μεταφορικές;» είναι περισσότερο σημαντικά για την τηλεθέαση.
Ως αναγνώστρια προτιμώ να διαβάζω ποίηση. Υπάρχουν, όμως, και φορές όπως αυτή που σκέφτομαι ότι αν δεν είχα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο δεν θα είχα ιδέα για αυτό που συμβαίνει.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.